وان یکاد بخوانید ودر فراز کنید: خوانسار با خطر نسبتاً پایین از نظر مخاطرات زمین لرزه
شناخت خصوصیات زلزله خیزی زمین از دیگر کاربردهای فیزیکی زمین شناسی می باشد به ویژه در ایران که دو خط مهم زلزله از آن می گذرد تجارب تلخ برجای مانده از ضایعات جانی و مالی ناشی از عدم توجه به این نکته به خوبی ما را از اهمیت مطالعات زمین شناسی و ارزش کاربرد فیزیکی آن آگاه می سازد.
زمین لرزه نشانه عدم تعادل پوسته زمین و معلول تغییر و تحولات ژئودینامیکی بعدی آن است ، بنابراین بین زمین لرزه و تکتونیک هر ناحیه ای رابطه ای مستقیم وجود داشته که با پی بردن به آن می توان مناطق زلزله خیز را تعیین نمود.
بر اساس مطالعات انجام شده و نقشه پهنه بندی خطر نسبی زمین لرزه در ایران که توسط مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن وزارت مسکن و شهرسازی بر اساس استاندارد 2800 به منظور کاربرد در آئین نامه طراحی ساختمان ها در برابر زلزله تهیه و منتشر شده است، شهرخوانسار در میان 6 طبقه متفاوت از نظر مخاطرات زمین لرزه در سطح کشور، در پهنه با خطر نسبتاً پایین قرار داشته و همین موقعیت استقرار سبب گردیده است که در سالیان گذشته، زلزله قابل توجهی در این منطقه گزارش نگردد.
به استناد مطالعات توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی استان اصفهان در خصوص زمین لرزه های تاریخی استان اصفهان، در محدوده کنونی استان از رویداد زمین لرزه در دوره پیش از اسلام سوابقی در دست نبوده لیکن اطلاعات زیر در خصوص سوابق بروز زمین لرزه در خوانسار و پیرامون آن (گلپایگان) در دوره اسلامی موجود می باشد:
- سال 1316 میلادی : این زمین لرزه در هشتم شوال سال 715 قمری در گلپایگان بوقوع پیوست و تمامی روستاها ویران و کشاورزان بسیاری کشته شدند.
- سال 1927 میلادی : بیست و دوم ژوئیه شب هنگام مصادف با سی و یکم تیر ماه سال
1306 زمین لرزه ای در اصفهان – خوانسار و کاشان حس گردید که مرکز آن دشت کویر بود.
در مطالعات زمین شناسی و زلزله آگاهی از محل گسل ها حائز اهمیت فراوان می باشد. گسل یا گسله طبق تعریف عبارت از نوعی شکست است که براثر وارد آمدن فشار بر پوسته زمین و جابجایی لایه های آن ایجاد شده و از انواع گوناگونی برخوردار می باشد. سطح گسل نیز سطحی است که در امتداد آن گسله به وقوع پیوسته و محل لغزش لایه های زمین است.
بر اساس نقشه های 1:100000 زمین شناسی ناحیه گلپایگان گسل های ناحیه مزبور مشتمل بر مجموعه ای از گسل های فرعی، معکوس و احتمالی می باشند که عموماً با جهتی از شمال غرب به جنوب شرق در قسمت غرب و جنوب شهر قابل تشخیص می باشند. در این میان گسل فرعی واقع در محل گسترش ارتفاعات خوانسار مهمترین گسل محدوده شهری خوانسار به شمار آمد، که در قسمت غرب شهر خوانسار از شمال غرب به جنوب شرق امتداد یافته است . از گسل مزبور تعدادی گسل های معکوس در جهات مختلف منشعب گردیده اند. بطورکلی در این ناحیه، فرعی و معکوس بودن گسلها سبب گردیده که مخاطرات ناشی از زمین لرزه چندان حاد نباشد که همین ویژگی نقطه قوتی را برای شهر خوانسار در خصوص مخاطرات ناشی از بروز سوانح و بلایای طبیعی(زلزله) عرضه می دارد.
منبع: طرح جامع شهر خوانسار
